Menno Goedhart
Leerkracht in de invalpool
“Ik zit al 37 jaar in het onderwijs. Tot augustus 2021 was ik meester op de Esdoorn, een van de Wonderwijsscholen. Ik ben zestig jaar en kruip langzaam naar de pensioenleeftijd toe, maar mijn beroep aan de wilgen hangen? Nee, zover ben ik nog niet. Vorig jaar werd me gevraagd om invalleerkracht te worden. Men wilde me nog graag even in beeld houden. Ik heb daar ‘ja’ tegen gezegd en daar heb ik geen minuut spijt van gehad. Ik werk vier dagen in de week en val in wanneer ergens in een van de scholen een uitvaller is. Welke groep, dat maakt me niet uit. Ik heb al die jaren aan iedere groep lesgegeven. Ik hoef niet eens vooraf te weten welke groep het is. In een half uur weet ik wat voor vlees ik in de kuip heb. Maar ik kan hier duidelijk over zijn: dit werk in de invalpool past zo goed bij mij. Ik ben echt weer de leerkracht, niet de manager. Ik kan lesgeven, zonder alle rompslomp, en dat is waar ik mijn opleiding voor heb gedaan.”
“Werken in de invallerspool lijkt misschien onzeker, maar
toch is alles heel goed geregeld.”
“Ik werk graag voor Wonderwijs. Het is niet zonder reden dat ik hier altijd ben blijven hangen. Dat is niet zomaar om geografische redenen, of zo. Hier zit een managementteam met een goed luisterend oor. De bestuurders proberen te volgen wat het uitvoerende team signaleert en voor ogen heeft. Er wordt snel geschakeld, wanneer dat nodig is. In de coronatijd was dat heel goed zichtbaar. Er wordt gewoon gekeken naar wat het beste werkt. Voor de leerlingen, voor de ouders en beslist ook voor de medewerkers.”
“Het allermooiste vind ik wanneer kinderen aan het einde van de dag vragen: ‘Meester Menno, ben je er morgen weer?’ Dan heb ik mijn werk goed gedaan.”
Terug naar collega's aan het woord